11 ilimizi vuran büyük güneydoğu depremini ve zor durumda olan vatandaşlarımızı unutmamak için bir önceki yazımda ara ara bu yazı serilerimize devam edeceğimizi belirtmiştim.
Ne yazık ki depremin vurduğu illerimizi bir de sel felaketi vurdu. İnsanlar iyice zor durumda kaldı. Onlara daha çok destek ve yardım gitmeli. Uzun bir süre onları unutmadan bu yaraları sarmaya özen göstermeliyiz.
Yaşanan bu felaketler bizi uyarıyor. Depreme, sele, doğal felaketlere dayanıklı kentler yapmadığımızı söylüyor bize bu felaketler. Plansız ve kuralsız yapılan bu kentleşmenin bedelini binlerce insanımızın canıyla ödüyoruz. Daha ne kadar bu şekilde bedel ödemeye devam edeceğiz ? Milletçe topyekun daha çok bilinçlenmemiz lazım. Kaçak yapı yaparak bizi yönetenlerden af istememeliyiz. Kurallar, kanunlar herkes için eşit olmalı. Kent kurarken en basitinden bir ev yaparken bilime başvurmalıyız. Bilim bize burada yerleşim kurulmaz, havalimanı yapılmaz diyorsa buna uymaktan başka seçenek olmamalı…
Kadere inanıyoruz fakat başımıza gelen her olumsuz olay nasılsa kader diye oturup önlem almamak büyük kusurdur. Böyle yaparak insanları ölüme itmiş oluruz bu da büyük vebaldir.
Halen çadırlarda yaşayan yağmur yağdıkça tedirgin olan binlerce insanımız var. Bu konuda devlet tüm imkanları ile yerelden merkeze tüm taraflarıyla halkımıza konteyner kentler kurmalıdır. En büyük sorun barınma sorunudur. Bunu unutmayarak tüm güçler seferber edilmelidir.
Deprem felaketini unutmayalım, unutturmayalım !!! Saygılarımla …
Uğurcan'ın Ütopyası 