Güneş dökülürken saç uçlarına,
Serin bir rüzgar dokunur içime.
Kumda çıplak ayak izleri kalır,
Yaz gelir, kalbim yeniden çırpınır.
Deniz kokusu sinmiş akşamlara,
Geceler yıldızla dolu masmavi.
Çocuk kahkahası, dondurma lekesi,
Zaman durur yazda, olur efsanevi.
Çiçek açar sokaklar, balkonlar,
Aşklar başlar, telaşla biter bazen.
Bir sandal gibi salınır umutlar,
Ufukta güneş, gözlerde hayalden.
Yaz; özlemlerin mevsimidir biraz,
Gidenin ardından bakılan bir haz.
Kavruk ten, içli bir şarkı,
Ve kâğıttan bir düş gibi yakıcı…
Uğurcan BAL
Uğurcan'ın Ütopyası 