Yanı başımda otursan, başımı dizlerine koysam, elini özleyen saçlarımı şöyle bir okşasan ANNE !..
Dertler kapımda birikmiş, ama yanımda sen olsan ANNE !
Yarın işe gittiğimde telefonum çalsa, arayan sen olsan ANNE !
Bir daha kokunu koklayamayacak olmak ne acı, sana sarılamayacağımı bilmek kahrediyor beni ..
Bu sefer kaybettim, bu sefer yenildim ANNE ..
Sende gittin bittim ben , tükendim ANNE ..
Yokluğunla savaşmak çok yoruyor ANNE beni …
İşten eve geliyorum yine sen yoksun ANNE, bana şefkatli ve meraklı gözlerle bakıp yine sende bir haller var oğlum diyen yok ANNE..
Özlüyorum ben anne öyle bir özlüyorum ki yüreğim çığlık çığlığa bu çığlıklar sağır ediyor kulaklarımı…
Sen gittin kimseyi sevemiyorum ANNE! Herkesten her şeyden nefret etmek istiyorum …
En çokta özlemekten nefret ediyorum. O özlemek varya o özlemek, burnumun direklerini sızlatıyor, göğüs kafesimi ağrıtıyor..
Anne senin babaanne olduğunu göremeyeceğim, ben nasıl bir baba olacağım anne senden nasıl fikirler alacağım ?
Yeni bir yola girdiğimde kimden destek alacağım ANNE !
Düştüğümde kim kaldıracak beni düştüğüm yerden.. Sen bunu da yaparsın bunu da başarırsın diye kim söyleyecek ?
Hani sevdiğim kıza mısır keşkeğini yapmayı sen öğretecektin ANNE …
Sana yine kavuşabilecek miyim ANNE ?
Beni kışlaya uğurlarken duygulanan gözler nerede ANNE ?
Köpek gibi özlüyorum ANNE, ateşler içinde yanarak özlüyorum ..
Peygamber efendimiz, Hz. Muhammed (S.A.V.) oğlu öldüğünde, oğlunu kucağına alıp mezarlığa doğru dönerek, “Ey mezarlık! şu yüreğimdeki acı sende olsa ikiye parçalanırdın!” demiş.Acısını böyle anlatmış ANNE.. Benimde yüreğim acıyor ANNE benimde…
Sana sarılmak , sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum ANNE ..
Hayal kurmak , umutlarla yaşamak istemiyorum ANNE. Çünkü bütün hayallerim boynu bükük kaldı ANNEM..
Ben hiç mutlu değilim ANNE bu sefer hiç umutlu değilim..
Çığlık çığlığa bağırıp hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum.
Hayat devam ediyor! Alışacaksın gibi sözlerin beni kandırmasından nefreeet ediyorum nefreeet !!
Ne sensiz alışılıyor ne de sensiz hayat devam ediyor, mış gibi yapıyor sadece.
Sevgin bende öyle büyük, öyle kutsal ki ANNE !
Özlemine alışmak zorundayım biliyorum yine devam etmek, yaşamak zorundayım…
Çaresizce geçiyor günlerim bu koronadan dolayı mezarına bile gidemiyorum seni özlüyorum ANNE…
Sen küçükken nefesimizi kontrol edermişsin ya ANNE, benimde senin nefesini kontrol ettiğim çaresiz günlerim oldu. Çaresizce gidişini izledim, sustum bu bedbaht günlerin bitmesini bekledim..
Çaresizce bakıp hakka yürüyüşünü izlemek bu yürüyüşü kabullenmek ne acı anne. Sırf ebeveynlerin mi için yanar çocuklarına ANNE, çocuklarında yanar içi, için için yanar hemde …
Özlem ve Sevgiyle Güzel ANNEM …
Uğurcan'ın Ütopyası 